Χειροτονήθηκε την Κυριακή των Μυροφόρων 03/05/2009, στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος της Τυφλίδας,από τον Αρχιεπίσκοπο Μιτσχέτης και Τυφλίδας και Καθολικό Πατριάρχη πάσης Γεωργίας κ. Ηλία τον Β΄ και ακόμα 8 Επισκόπους της Εκκλησίας της Γεωργίας, ο Επίσκοπος Χερέτι κ. Μελχισεδέκ.

Η εκλογή του νέου Επισκόπου κ.Μελχισεδέκ έγινε από την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Γεωργίας στις 30/4/2009, του εκλεγέντος ευρισκομένου σε Εκκλησιαστική αποστολή στις Εκκλησίες Ιεροσολύμων και Κύπρου.

Η Εκκλησιαστική Επαρχεία Χερέτι, είναι παλαιά Επισκοπή της Εκκλησίας της Ιβηρίας (Γεωργίας) και σήμερα βρίσκεται μέσα στα όρια της πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν.

Να αναφερθεί πως εκεί ζουν πολλοί Γεωργιανοί, αλλά το Ισλαμικό καθεστώς δεν επιτρέπει την είσοδο Ορθοδόξων κληρικών, εκτός ενός και μόνου Πρεσβυτέρου.

Ο Επίσκοπος Μελχισεδέκ,κατά κόσμο Αρκάδιος Χατσίτζε(ArkadiKhachidze)γεννήθηκε στις 25/04/1975 στο Χασούρι.

Έλαβε την εγκύκλιο εκπαίδευση στο Κουταϊσι και σπούδασε στο Εκκλησιαστικό Σεμινάριο της Τυφλίδας 1992-1995 την εκεί Θεολογική Ακαδημία 1995-1998, στην Θεολογική Σχολή Αθηνών 1998-2003. Ένα άξιο τέκνο της Αγίας Τριάδος Χολαργού που τον περιέβαλε με την αγάπη της στο σύντομο χρονικό διάστημα που την υπηρέτησε.

Είναι Μαγίστωρ της Θεολογίας, από την Θεολογική Σχολή Αθηνών, τμήμα Θεολογίας, στο οποίο υπέβαλλε εργασία με τίτλο «Η Εκκλησία της Γεωργίας από το 1917 έως το 1927».

Είναι ακόμα υποψήφιος Διδάκτωρ της αυτής Σχολής με θέμα Διατριβής «Η Εκκλησία της Γεωργίας τον 19ο αιώνα».

Συνέντευξη στον Διευθυντή του Πρακτορείου Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr» κ. Αιμίλιο Πολυγένη, παραχώρησε ο Ελληνομαθής Επίσκοπος Ντεντοπλίς Τσκάρο και Χερέτι κ. Μελχισεδέκ Χατσίτζε (Πατριαρχείο Γεωργίας).

Ο Επίσκοπος Χερέτι κ. Μελχισεδέκ Χειροτονήθηκε την Κυριακή των Μυροφόρων 03/05/2009, στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος της Τυφλίδας, από τον Αρχιεπίσκοπο Μιτσχέτης και Τυφλίδας και Καθολικό Πατριάρχη πάσης Γεωργίας κ. Ηλία τον Β΄.

Η συνέντευξη του κ. Μελχισεδέκ στη «Romfea.gr» έχει ως εξής:

Αιμίλιος Πολυγένης:Σεβασμιώτατε, ήλθατε στην Ελλάδα με αφορμή την ενθρόνιση του Μητροπολίτη Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνού;

Επίσκοπος Χερέτι: Μάλιστα, έφθασα στο ακριτικό Διδυμότειχο της Ελλάδος από το ακριτικό Ντεντοπλίς Τσκάρο της Γεωργίας, και ήρθα για να συμμετάσχω στην χαρά του Πνευματικού μου Πατέρα Μητροπολίτου Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνού, όχι από υποχρέωση αλλά από ανάγκη της καρδιάς μου, αφού έζησα την αγάπη του, από την εποχή που ως λαϊκός φοιτητής έκανα μεταπτυχιακές σπουδές στην Αθήνα, και έλαβα τους δύο πρώτους βαθμούς της Ιεροσύνης από των τιμίων χειρών του.

Αιμίλιος Πολυγένης:Θεοφιλέστατε, υπηρετείτε σε ακριτική περιοχή της χώρας Σας, θα μας πείτε παρακαλώ λίγα λόγια για την Επισκοπή Σας.

Επίσκοπος Χερέτι:Κύριε Πολυγένη, όπως είχατε γράψει και στην παρουσίαση της Επισκοπικής μου εκλογής πριν από 7 μήνες, το μεγαλύτερο μέρος της Εκκλησιαστής επαρχίας μου ευρίσκεται εκτός των σημερινών συνόρων της Γεωργίας, δηλαδή στην Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν.

Την εποχή της Σοβιετικής Ενώσεως, συγκεκριμένα το 1921, όταν ο Ερυθρός Στρατός μπήκε στην Γεωργία και έκανε κατοχή, την περιοχή Χερέτι που κατοικείται από Γεωργιανούς Ορθοδόξους, την συμπεριέλαβε στην Σοβιετική Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν. Σήμερα η επαρχία μου είναι μια φτωχή περιοχή, σε μια μεγάλη αραιοκατοικημένη έκταση στην Ανατολική Γεωργία. Περιλαμβάνει την πόλη Ντεντοπλίς Τσκάρο στην οποία κατοικούν 15 χιλιάδες άνθρωποι και 12 χωριά με άλλες 15 χιλιάδες κατοίκους, καθώς και όλη την έκταση της Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν.

Η επαρχία μου βρίσκεται 130 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Τυφλίδα και 27 χιλιόμετρα από το Μοναστήρι Μπόντμπε, όπου υπάρχει ο τάφος της Ισαποστόλου και Φωτιστού της Γεωργίας Αγίας Νίνας. Δημιουργήθηκε με χωρισμό των παλαιοτέρων επαρχιών της Νεκρέσι και Χερέτι και της Μπόντμπε.

Αιμίλιος Πολυγένης:Άρα έχετε μια νέα επαρχία, υπάρχουν Ναοί και υποδομές;

Επίσκοπος Χερέτι: Ναι, στο τμήμα που βρίσκεται στην Γεωργία έχω 13 Ναούς που λειτουργούν, 3 πρεσβυτέρους και 1 διάκονο πού μόλις χειροτόνησα.

Δεν έχουμε άλλες υποδομές ούτε Επισκοπείο ή Εκκλησιαστικά Ιδρύματα και περιουσία Στην πόλη Ντεντοπλίς Τσκάρο όπου και ή έδρα μου, ο Καθεδρικός Ναός είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου, αλλά υπάρχει και δεύτερος Ναός ερειπωμένος τον οποίον ανακαινίζουμε και αυτός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ και είναι όπως φαίνεται, ο πρώτος Ναός που αφιερώθηκε στον Όσιο στην τότε Ρωσική Αυτοκρατορία, αφού χτίσθηκε το1903 και Όσιος Αγιοκατατάχθηκε το 1902.

Πριν λίγο καιρό ή τοπική Κυβέρνηση παραχώρησε στην επαρχία μας ένα εγκαταλελειμμένο Νηπιαγωγείο, το οποίο σιγά - σιγά λόγω έλλειψης χρημάτων, ανασκευάζουμε για να γίνει κατοικήσιμο και χρηστικό.

«Στην Τουρκία αισθάνομαι σαν να με σταυρώνουν καθημερινά.» Με αυτή τη φράση ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος εξαπέλυσε δριμύτατο κατηγορώ κατά του τουρκικού κράτους για την εν γένει συμπεριφορά του απέναντι στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης αλλά και την ελληνική κοινότητα της Πόλης.Μιλώντας στην εκπομπή «60 minutes» του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CBS, ο Οικουμενικός Πατριάρχης για πρώτη φορά επιτίθεται ευθέως κατά του τουρκικού κράτους, καταγγέλλοντας την Άγκυρα ότι επιθυμεί την πλήρη εξαφάνιση τόσο της ελληνικής κοινότητας των 4.000 ανθρώπων όσο και του ιστορικού και ιερού ρόλου του Πατριαρχείου.

«Η τουρκική κυβέρνηση θα ήταν ευχαριστημένη εάν αφανίζονταν το Πατριαρχείο και εγκαταλείπαμε τη χώρα, όμως εμείς αυτό δεν θα το κάνουμε παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, δεν θα αποχωρήσουμε» είπε ορθά κοφτά ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Είναι η πρώτη φορά, εδώ και αιώνες, που ο ιστορικός ηγέτης της Ορθοδοξίας εξαπολύει ευθεία επίθεση κατά της τουρκικής κυβέρνησης, αλλά και κατά του τρόπου με τον οποίο αντιμετώπιζε παλαιότερα η Πύλη, και αργότερα η κοσμική Κεμαλική Τουρκία, τον ρόλο και την ιερή πραγματικότητα του Φαναρίου. Όπως ανάφερε ο κ.κ. Βαρθολομαίος, παρότι η « Κωνσταντινούπολις είναι το ίδιο ιερή με την Ιερουσαλήμ» και παρότι πολλάκις έχει απευθυνθεί στις τουρκικές θεσμικές Αρχές -από τον πρωθυπουργό Ερντογάν έως και τους υπουργούς της ισλαμικής κυβέρνησης της Τουρκίας- ζητώντας χείρα βοηθείας, αυτοί του γύρισαν την πλάτη και τον άφησαν εντελώς αβοήθητο. Παρόλα αυτά, ο Πατριάρχης σημειώνει στην τηλεοπτική του συνέντευξη, που θα παρουσιασθεί από το αμερικανικό δίκτυο στις 20 Δεκεμβρίου, ότι παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες τόσο το Πατριαρχείο όσο και ο ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης «θα σταθούν στα πόδια τους». Σε ερώτηση του δημοσιογράφου, εάν εκτός από τον θεσμικό – ιερό του ρόλο και ο ίδιος προσωπικά θεωρεί ότι σταυρώνεται από τις συνθήκες που επικρατούν στην Τουρκία, απάντησε «Ναι», λέγοντας ότι εδώ και χρόνια τόσο οι Έλληνες της Πόλης όσο και αυτοί που είναι στο Πατριαρχείο θεωρούνται από το τουρκικό κράτος «πολίτες δεύτερης κατηγορίας».

Είναι προφανές ότι η επίθεση Βαρθολομαίου κατά της Άγκυρας, και μάλιστα με τέτοιο ευθύ τρόπο, αποκτά πολιτικές διαστάσεις από την στιγμή που πολύ πρόσφατα ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν συναντήθηκε με τον Μπαράκ Ομπάμα στην Ουάσιγκτον. Σε αυτήν την συνάντηση ετέθη ξεκάθαρα από την αμερικανική πλευρά το ζήτημα του Πατριαρχείου, αυτό της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, καθώς και το θέμα των Βακουφιών -θέμα που αφορά πρωτίστως στην ίδια την επιβίωση του Φαναρίου και της Ορθόδοξης Κοινότητας της Τουρκίας. Διπλωματικοί κύκλοι στην Αθήνα εκτιμούσαν, νωρίς το μεσημέρι, πως η συνέντευξη Βαρθολομαίου εντάσσεται σε ένα συγκεκριμένο timing και ενδεχομένως να «βοηθά» -υπό προϋποθέσεις- την πρόθεση του ιδίου του Ερντογάν και των Συμβούλων του να προχωρήσουν σε ένα θετικό βήμα όσον αφορά στις σχέσεις Οικουμενικού Θρόνου και Άγκυρας.

Οι ίδιοι κύκλοι σημειώνουν πως ενδεχομένως ο Ερντογάν «χρειάζεται» μία τέτοια ενέργεια, αλλά και την παράλληλη παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ουάσιγκτον, ώστε να καμφθούν οι αντιδράσεις του υπερσυντηρητικού μπλοκ των εθνικιστών και των Κεμαλιστών, καθώς και των Στρατηγών, για την απελευθέρωση του καθεστώτος που διέπουν τις ισλαμικές ιερατικές σχολές.

Στην Ενορία μας την 15/09/2011 την 19:00 μετά τον εσπερινό πραγματοποιήθηκε η κληρικολαϊκή συνέλευση της Ενορίας κατόπιν εισηγήσεως του προέδρου του εκκλησιαστικού συμβουλίου πρωτοπρεσβυτέρου π.Γεωργίου Αργυράτου.

Πρώτος έλαβε τον λόγο ο αιδεσιμότατος π.Ιωάννης Πιλέρης με θέμα:

«η κληρικολαϊκή συνέλευση κατά από εκκλησιολογικής και θεολογικής απόψεως»

Ο αιδεσιμότατος π.Πέτρος Κανναβός, υπεύθυνος για ζητήματα ης Νεότητος της Ενορίας μας ανέπτυξε το θέμα:

«περί της Νεότητας και δραστηριότητας των κατηχητικών σχολείων της Ενορίας»

Μίλησε, δε, και για την Σχολή Γονέων που λαμβάνει χώρα κάθε Κυριακή σε αίθουσα του Ιερού Ναού.

Επανερχόμενος ο π.Γεώργιος ομίλησε για διάφορα άλλα διοικητικά ζητήματα του Ναού και του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου. Πληροφόρησε για τις υποχρεώσεις και τν τρόπο λειτουργίας του Ε.Φ.Τ.

10/9/2009

Αγαπητοί μου,

Θα πρέπει να παραδεχθώ από την αρχή της χάραξης των γραμμών αυτών, ότι κινητήριος μοχλός της επιστολής αυτής είναι η αδυναμία μου να σας δω όλους από κοντά. Να χαρώ την ομορφιά της επικοινωνίας μαζί σας.
Όμως στον σκληρό πυρήνα της αδυναμίας αυτής κρύβεται η ελπίδα ότι, κάνοντας το πρώτο βήμα μιας επιστολής, θα προκύψουν τα επόμενα. Αυτά που όσο λίγα και αν είναι, ακόμα και αν το μόνο εφόδιο που έχουν είναι η «δυστοκία να εκστρατεύσουν εναντίον του λιγοστού χρόνου, που το έδαφός του ήδη έχει καταληφθεί από τις πολεμοχαρείς καθημερινές έννοιες», η ενότητά τους δημιουργεί τη συνάντηση. Ακόμα καλύτερα εφόσον η θέληση ευλογηθεί, τη συνοδοιπορία.

Δεν θα ήθελα να αρκεστούμε σε πολυδιατυπωμένες ευχές, στη «Λερναία κοινοτυπία», με αφορμή την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς.
Επιθυμώ μόνο να θυμηθούμε, να προβληματισθούμε, να διαλεχθούμε και να υπερβούμε....

Δεν με ενοχλεί η διαφωνία. Σαν πατέρας πολλά χρόνια ασκούμαι σε αυτή. Δεν με ενοχλεί ότι ίσως «η μνήμη να είναι απλώς το φιλολογικό ψευδώνυμο της λήθης» αρκεί να μην αφανίζεται η έγνοια για τα παιδιά μας. Μου αρκεί η υπέρβαση. Η δυνατότητα να αλλάζουμε ζωή, όταν ο ποιητής τονίζει το λάθος με θαυμαστικό.

Απαιτείται από όλους μας αυτός ο αγώνας. Για πολλούς λόγους. Θα μνημονεύσω μερικούς:

1. « Η βία, ογκηρή και βροντώδης, σέρνεται (ξανά) σαν ερπετό αποκαλύψεως, σπαράσσοντας τη σάρκα του ανθρώπου, για να αποστή του Χρέους του...». Η βία των νέων δηλώνει διαμαρτυρία στην απουσία ή στην παραμόρφωση της πατρότητας.
2. Όπως υποστηρίζουν πολλοί σύγχρονοι διανοητές, η εποχή μας δεν επιθυμεί πρόσωπα με ρόλους αλλά άτομα. «Μονάχα άτομα ανέστια και ξεριζωμένα από κάθε παρελθόν και επιπλέον ρηχά και ετερόνομα, εξαιτίας του φόβου μην παρεκκλίνουν από τους κανόνες της μόδας. Άτομα που συμπεριφέρονται στους άλλους ανθρώπους σαν να ήταν “αντικείμενα κατανάλωσης”. Άτομα, τέλος, για τα οποία το δυσκολώτερο πράγμα είναι να μπορέσουν να αγαπήσουν τον πλήσιον τους».

3. Τα παιδιά μας ωθούνται να επιλέξουν ένα κόσμο που δεν έχει παρελθόν. Δεν υπάρχουν σε αυτόν μεγάλες πνευματικές αξίες, παραδόσεις. Δεν υπάρχουν κείμενα τα οποία θα μυούν το νέο στην περιπέτεια της ανακάλυψης. Αντίθετα, όλα και η εκπαίδευση μετατρέπεται σε τεχνική που ετοιμάζει καταναλωτές.
Είναι σαφές ότι απαιτείται από εμάς μια πατρότητα, η οποία είναι κατ’ εικόνα της θείας. Τα παιδιά μας χρειάζονται την πατρότητα της περιχώρησης αγάπης και ελευθερίας, ενότητας και διαφοράς. Μια πατρότητα συνώνυμη της δωρεάς όπως τη διαπιστώνουμε στην παραβολή του φιλεύσπλαχνου πατέρα.
Ο ποιητής προσθέτει: «Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοικτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος και εξουσία η Άνοιξη». Η Άνοιξη είναι ένα σχολείο που δεν είναι «κολέγιο επικοινωνίας» αλλά θεσμός μετάδοσης. Σε αυτό το σχολείο ο δάσκαλος δεν είναι εμψυχωτής αλλά ανθρωποποιός.

Ο Αγ. Αντώνιος υποστήριζε: «Ανθρωποποιός πρέπει να λέγεται αυτός που μπορεί να εξημερώσει εκείνους που δεν έχουν παιδεία, ώστε να αγαπήσουν τους λόγους και την αγωγή.»

Τα παιδιά μας διψούν για αγάπη και νόημα ζωής. Για το λόγο αυτό όλοι μας πρέπει να μετρήσουμε το «έχειν» μας. Η μοναχικότητα που ζουν στο διαδίκτυο, στα παιχνίδια τους, στα SMS «…δεν είναι σκιά. Είναι ένα σαρκώδες ογκωδέστατο «θέλω» που εμείς τα διδάξαμε».

Είναι αλήθεια ότι εμείς οι ενήλικες ζήσαμε πολύ κοντά στο περιττό και μας στοιχίζει να το στερηθούμε πιο πολύ απ’ όσο στοιχίζει να στερηθούμε το απαραίτητο.Όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος στη γη για να περάσει η Άνοιξη παρά η έξοδός μας από το περιττό. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την συνοδοιπορία όλων για χάρη όσων αγαπάμε.

Χειροτονήθηκε την Κυριακή των Μυροφόρων 03/05/2009, στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος της Τυφλίδας,από τον Αρχιεπίσκοπο Μιτσχέτης και Τυφλίδας και Καθολικό Πατριάρχη πάσης Γεωργίας κ. Ηλία τον Β΄ και ακόμα 8 Επισκόπους της Εκκλησίας της Γεωργίας, ο Επίσκοπος Χερέτι κ. Μελχισεδέκ.

Η εκλογή του νέου Επισκόπου κ.Μελχισεδέκ έγινε από την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Γεωργίας στις 30/4/2009, του εκλεγέντος ευρισκομένου σε Εκκλησιαστική αποστολή στις Εκκλησίες Ιεροσολύμων και Κύπρου.

Η Εκκλησιαστική Επαρχεία Χερέτι, είναι παλαιά Επισκοπή της Εκκλησίας της Ιβηρίας (Γεωργίας) και σήμερα βρίσκεται μέσα στα όρια της πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν.

Να αναφερθεί πως εκεί ζουν πολλοί Γεωργιανοί, αλλά το Ισλαμικό καθεστώς δεν επιτρέπει την είσοδο Ορθοδόξων κληρικών, εκτός ενός και μόνου Πρεσβυτέρου.

Ο Επίσκοπος Μελχισεδέκ,κατά κόσμο Αρκάδιος Χατσίτζε(ArkadiKhachidze)γεννήθηκε στις 25/04/1975 στο Χασούρι.

Έλαβε την εγκύκλιο εκπαίδευση στο Κουταϊσι και σπούδασε στο Εκκλησιαστικό Σεμινάριο της Τυφλίδας 1992-1995 την εκεί Θεολογική Ακαδημία 1995-1998, στην Θεολογική Σχολή Αθηνών 1998-2003. Ένα άξιο τέκνο της Αγίας Τριάδος Χολαργού που τον περιέβαλε με την αγάπη της στο σύντομο χρονικό διάστημα που την υπηρέτησε.

Είναι Μαγίστωρ της Θεολογίας, από την Θεολογική Σχολή Αθηνών, τμήμα Θεολογίας, στο οποίο υπέβαλλε εργασία με τίτλο «Η Εκκλησία της Γεωργίας από το 1917 έως το 1927».

Είναι ακόμα υποψήφιος Διδάκτωρ της αυτής Σχολής με θέμα Διατριβής «Η Εκκλησία της Γεωργίας τον 19ο αιώνα».

10/9/2009

Αγαπητοί μου,

Θα πρέπει να παραδεχθώ από την αρχή της χάραξης των γραμμών αυτών, ότι κινητήριος μοχλός της επιστολής αυτής είναι η αδυναμία μου να σας δω όλους από κοντά. Να χαρώ την ομορφιά της επικοινωνίας μαζί σας.
Όμως στον σκληρό πυρήνα της αδυναμίας αυτής κρύβεται η ελπίδα ότι, κάνοντας το πρώτο βήμα μιας επιστολής, θα προκύψουν τα επόμενα. Αυτά που όσο λίγα και αν είναι, ακόμα και αν το μόνο εφόδιο που έχουν είναι η «δυστοκία να εκστρατεύσουν εναντίον του λιγοστού χρόνου, που το έδαφός του ήδη έχει καταληφθεί από τις πολεμοχαρείς καθημερινές έννοιες», η ενότητά τους δημιουργεί τη συνάντηση. Ακόμα καλύτερα εφόσον η θέληση ευλογηθεί, τη συνοδοιπορία.

Δεν θα ήθελα να αρκεστούμε σε πολυδιατυπωμένες ευχές, στη «Λερναία κοινοτυπία», με αφορμή την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς.
Επιθυμώ μόνο να θυμηθούμε, να προβληματισθούμε, να διαλεχθούμε και να υπερβούμε....

Δεν με ενοχλεί η διαφωνία. Σαν πατέρας πολλά χρόνια ασκούμαι σε αυτή. Δεν με ενοχλεί ότι ίσως «η μνήμη να είναι απλώς το φιλολογικό ψευδώνυμο της λήθης» αρκεί να μην αφανίζεται η έγνοια για τα παιδιά μας. Μου αρκεί η υπέρβαση. Η δυνατότητα να αλλάζουμε ζωή, όταν ο ποιητής τονίζει το λάθος με θαυμαστικό.

Απαιτείται από όλους μας αυτός ο αγώνας. Για πολλούς λόγους. Θα μνημονεύσω μερικούς:

1. « Η βία, ογκηρή και βροντώδης, σέρνεται (ξανά) σαν ερπετό αποκαλύψεως, σπαράσσοντας τη σάρκα του ανθρώπου, για να αποστή του Χρέους του...». Η βία των νέων δηλώνει διαμαρτυρία στην απουσία ή στην παραμόρφωση της πατρότητας.
2. Όπως υποστηρίζουν πολλοί σύγχρονοι διανοητές, η εποχή μας δεν επιθυμεί πρόσωπα με ρόλους αλλά άτομα. «Μονάχα άτομα ανέστια και ξεριζωμένα από κάθε παρελθόν και επιπλέον ρηχά και ετερόνομα, εξαιτίας του φόβου μην παρεκκλίνουν από τους κανόνες της μόδας. Άτομα που συμπεριφέρονται στους άλλους ανθρώπους σαν να ήταν “αντικείμενα κατανάλωσης”. Άτομα, τέλος, για τα οποία το δυσκολώτερο πράγμα είναι να μπορέσουν να αγαπήσουν τον πλήσιον τους».

3. Τα παιδιά μας ωθούνται να επιλέξουν ένα κόσμο που δεν έχει παρελθόν. Δεν υπάρχουν σε αυτόν μεγάλες πνευματικές αξίες, παραδόσεις. Δεν υπάρχουν κείμενα τα οποία θα μυούν το νέο στην περιπέτεια της ανακάλυψης. Αντίθετα, όλα και η εκπαίδευση μετατρέπεται σε τεχνική που ετοιμάζει καταναλωτές.
Είναι σαφές ότι απαιτείται από εμάς μια πατρότητα, η οποία είναι κατ’ εικόνα της θείας. Τα παιδιά μας χρειάζονται την πατρότητα της περιχώρησης αγάπης και ελευθερίας, ενότητας και διαφοράς. Μια πατρότητα συνώνυμη της δωρεάς όπως τη διαπιστώνουμε στην παραβολή του φιλεύσπλαχνου πατέρα.
Ο ποιητής προσθέτει: «Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοικτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος και εξουσία η Άνοιξη». Η Άνοιξη είναι ένα σχολείο που δεν είναι «κολέγιο επικοινωνίας» αλλά θεσμός μετάδοσης. Σε αυτό το σχολείο ο δάσκαλος δεν είναι εμψυχωτής αλλά ανθρωποποιός.

Ο Αγ. Αντώνιος υποστήριζε: «Ανθρωποποιός πρέπει να λέγεται αυτός που μπορεί να εξημερώσει εκείνους που δεν έχουν παιδεία, ώστε να αγαπήσουν τους λόγους και την αγωγή.»

Τα παιδιά μας διψούν για αγάπη και νόημα ζωής. Για το λόγο αυτό όλοι μας πρέπει να μετρήσουμε το «έχειν» μας. Η μοναχικότητα που ζουν στο διαδίκτυο, στα παιχνίδια τους, στα SMS «…δεν είναι σκιά. Είναι ένα σαρκώδες ογκωδέστατο «θέλω» που εμείς τα διδάξαμε».

Είναι αλήθεια ότι εμείς οι ενήλικες ζήσαμε πολύ κοντά στο περιττό και μας στοιχίζει να το στερηθούμε πιο πολύ απ’ όσο στοιχίζει να στερηθούμε το απαραίτητο.Όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος στη γη για να περάσει η Άνοιξη παρά η έξοδός μας από το περιττό. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την συνοδοιπορία όλων για χάρη όσων αγαπάμε.

Χειροτονήθηκε την Κυριακή των Μυροφόρων 03/05/2009, στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος της Τυφλίδας,από τον Αρχιεπίσκοπο Μιτσχέτης και Τυφλίδας και Καθολικό Πατριάρχη πάσης Γεωργίας κ. Ηλία τον Β΄ και ακόμα 8 Επισκόπους της Εκκλησίας της Γεωργίας, ο Επίσκοπος Χερέτι κ. Μελχισεδέκ.

Η εκλογή του νέου Επισκόπου κ.Μελχισεδέκ έγινε από την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Γεωργίας στις 30/4/2009, του εκλεγέντος ευρισκομένου σε Εκκλησιαστική αποστολή στις Εκκλησίες Ιεροσολύμων και Κύπρου.

Η Εκκλησιαστική Επαρχεία Χερέτι, είναι παλαιά Επισκοπή της Εκκλησίας της Ιβηρίας (Γεωργίας) και σήμερα βρίσκεται μέσα στα όρια της πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν.

Να αναφερθεί πως εκεί ζουν πολλοί Γεωργιανοί, αλλά το Ισλαμικό καθεστώς δεν επιτρέπει την είσοδο Ορθοδόξων κληρικών, εκτός ενός και μόνου Πρεσβυτέρου.

Ο Επίσκοπος Μελχισεδέκ,κατά κόσμο Αρκάδιος Χατσίτζε(ArkadiKhachidze)γεννήθηκε στις 25/04/1975 στο Χασούρι.

Έλαβε την εγκύκλιο εκπαίδευση στο Κουταϊσι και σπούδασε στο Εκκλησιαστικό Σεμινάριο της Τυφλίδας 1992-1995 την εκεί Θεολογική Ακαδημία 1995-1998, στην Θεολογική Σχολή Αθηνών 1998-2003. Ένα άξιο τέκνο της Αγίας Τριάδος Χολαργού που τον περιέβαλε με την αγάπη της στο σύντομο χρονικό διάστημα που την υπηρέτησε.

Είναι Μαγίστωρ της Θεολογίας, από την Θεολογική Σχολή Αθηνών, τμήμα Θεολογίας, στο οποίο υπέβαλλε εργασία με τίτλο «Η Εκκλησία της Γεωργίας από το 1917 έως το 1927».

Είναι ακόμα υποψήφιος Διδάκτωρ της αυτής Σχολής με θέμα Διατριβής «Η Εκκλησία της Γεωργίας τον 19ο αιώνα».

10/9/2009

Αγαπητοί μου,

Θα πρέπει να παραδεχθώ από την αρχή της χάραξης των γραμμών αυτών, ότι κινητήριος μοχλός της επιστολής αυτής είναι η αδυναμία μου να σας δω όλους από κοντά. Να χαρώ την ομορφιά της επικοινωνίας μαζί σας.
Όμως στον σκληρό πυρήνα της αδυναμίας αυτής κρύβεται η ελπίδα ότι, κάνοντας το πρώτο βήμα μιας επιστολής, θα προκύψουν τα επόμενα. Αυτά που όσο λίγα και αν είναι, ακόμα και αν το μόνο εφόδιο που έχουν είναι η «δυστοκία να εκστρατεύσουν εναντίον του λιγοστού χρόνου, που το έδαφός του ήδη έχει καταληφθεί από τις πολεμοχαρείς καθημερινές έννοιες», η ενότητά τους δημιουργεί τη συνάντηση. Ακόμα καλύτερα εφόσον η θέληση ευλογηθεί, τη συνοδοιπορία.

Δεν θα ήθελα να αρκεστούμε σε πολυδιατυπωμένες ευχές, στη «Λερναία κοινοτυπία», με αφορμή την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς.
Επιθυμώ μόνο να θυμηθούμε, να προβληματισθούμε, να διαλεχθούμε και να υπερβούμε....

Δεν με ενοχλεί η διαφωνία. Σαν πατέρας πολλά χρόνια ασκούμαι σε αυτή. Δεν με ενοχλεί ότι ίσως «η μνήμη να είναι απλώς το φιλολογικό ψευδώνυμο της λήθης» αρκεί να μην αφανίζεται η έγνοια για τα παιδιά μας. Μου αρκεί η υπέρβαση. Η δυνατότητα να αλλάζουμε ζωή, όταν ο ποιητής τονίζει το λάθος με θαυμαστικό.

Απαιτείται από όλους μας αυτός ο αγώνας. Για πολλούς λόγους. Θα μνημονεύσω μερικούς:

1. « Η βία, ογκηρή και βροντώδης, σέρνεται (ξανά) σαν ερπετό αποκαλύψεως, σπαράσσοντας τη σάρκα του ανθρώπου, για να αποστή του Χρέους του...». Η βία των νέων δηλώνει διαμαρτυρία στην απουσία ή στην παραμόρφωση της πατρότητας.
2. Όπως υποστηρίζουν πολλοί σύγχρονοι διανοητές, η εποχή μας δεν επιθυμεί πρόσωπα με ρόλους αλλά άτομα. «Μονάχα άτομα ανέστια και ξεριζωμένα από κάθε παρελθόν και επιπλέον ρηχά και ετερόνομα, εξαιτίας του φόβου μην παρεκκλίνουν από τους κανόνες της μόδας. Άτομα που συμπεριφέρονται στους άλλους ανθρώπους σαν να ήταν “αντικείμενα κατανάλωσης”. Άτομα, τέλος, για τα οποία το δυσκολώτερο πράγμα είναι να μπορέσουν να αγαπήσουν τον πλήσιον τους».

3. Τα παιδιά μας ωθούνται να επιλέξουν ένα κόσμο που δεν έχει παρελθόν. Δεν υπάρχουν σε αυτόν μεγάλες πνευματικές αξίες, παραδόσεις. Δεν υπάρχουν κείμενα τα οποία θα μυούν το νέο στην περιπέτεια της ανακάλυψης. Αντίθετα, όλα και η εκπαίδευση μετατρέπεται σε τεχνική που ετοιμάζει καταναλωτές.
Είναι σαφές ότι απαιτείται από εμάς μια πατρότητα, η οποία είναι κατ’ εικόνα της θείας. Τα παιδιά μας χρειάζονται την πατρότητα της περιχώρησης αγάπης και ελευθερίας, ενότητας και διαφοράς. Μια πατρότητα συνώνυμη της δωρεάς όπως τη διαπιστώνουμε στην παραβολή του φιλεύσπλαχνου πατέρα.
Ο ποιητής προσθέτει: «Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοικτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος και εξουσία η Άνοιξη». Η Άνοιξη είναι ένα σχολείο που δεν είναι «κολέγιο επικοινωνίας» αλλά θεσμός μετάδοσης. Σε αυτό το σχολείο ο δάσκαλος δεν είναι εμψυχωτής αλλά ανθρωποποιός.

Ο Αγ. Αντώνιος υποστήριζε: «Ανθρωποποιός πρέπει να λέγεται αυτός που μπορεί να εξημερώσει εκείνους που δεν έχουν παιδεία, ώστε να αγαπήσουν τους λόγους και την αγωγή.»

Τα παιδιά μας διψούν για αγάπη και νόημα ζωής. Για το λόγο αυτό όλοι μας πρέπει να μετρήσουμε το «έχειν» μας. Η μοναχικότητα που ζουν στο διαδίκτυο, στα παιχνίδια τους, στα SMS «…δεν είναι σκιά. Είναι ένα σαρκώδες ογκωδέστατο «θέλω» που εμείς τα διδάξαμε».

Είναι αλήθεια ότι εμείς οι ενήλικες ζήσαμε πολύ κοντά στο περιττό και μας στοιχίζει να το στερηθούμε πιο πολύ απ’ όσο στοιχίζει να στερηθούμε το απαραίτητο.Όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος στη γη για να περάσει η Άνοιξη παρά η έξοδός μας από το περιττό. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την συνοδοιπορία όλων για χάρη όσων αγαπάμε.