Έφθασαν και πάλιν εφέτος οι Άγιες ημέρες των Χριστουγέννων και του δωδεκαημέρου και γίνεται πάλιν επίκαιρο το ερώτημα• τι νόημα έχουν άραγε σήμερα οι εορτές; Πως τις βιώνουμε και τι ωφελούμαστε, από τον τρόπο που τις εορτάζουμε;
Κατ’ αρχήν ας αναρωτηθούμε, γιατί η Εκκλησία μας έχει ορίσει τις εορτές;
Ένας βασικός λόγος είναι δια να θυμόμαστε κάποιο σημαντικό γεγονός, που έχει λάβει χώρα τη συγκεκριμένη ημερομηνία και μέσα απ’αυτό να αποτίουμε την οφειλόμενη τιμή, να συμπάσχουμε οι χριστιανοί από κοινού και αυτό να μας ενώνει η να συγχαίρουμε όλοι μαζί και αυτό να μας χαροποιεί, να μας ενδυναμώνει, να μας στερεώνει στη Πίστη μας και εν τέλει να ωφελούμαστε τα μέγιστα. Πάντοτε δε, πριν από κάθε εορτασμό των μεγάλων και πολύ σημαντικών γεγονότων της Πίστεως μας, να προβαίνουμε στην ανάλογη προετοιμασία δια να συνειδητοποιήσουμε , να «καταλάβουμε», και να νοιώσουμε το μεγάλο γεγονός που θ’ αναβιώσουμε.
Διερωτάται όμως κανείς, αν οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, προετοιμαζόμαστε κατάλληλα. Η νηστεία -όχι μόνο η αποχή από ορισμένες τροφές, αλλά και από πολλές αδυναμίες και πάθη μας- έχει θέση στη ζωή μας;
Σε πολλούς στην εποχή μας, θα λέγαμε ότι έχει, λόγω κάποιας ιδιομορφίας, ιδιοτροπίας η ανάγκης (υγιεινή διατροφή, φυτοφαγία, μεταλλαγμένες τροφές, τροφές με ορμόνες, μολυσμένα κρέατα, αρρώστιες του σύγχρονου πολιτισμού κ.α.) και όχι λόγω ανάγκης πνευματικής προετοιμασίας. Δια την προσπάθεια δε περιορισμού των παθών μας τι να πούμε, τα συμπεράσματα δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά. Και αν αυτό συμβαίνει στους χριστιανικούς κύκλους φανταζόμαστε αλλά και το βλέπουμε καθημερινά, τι συμβαίνει στους υπολοίπους.
Αλλά και ο τρόπος εορτασμού, των σημερινών «πιστών», αγγίζει τα όρια του παγανισμού η στην καλύτερη περίπτωση της έντονης εκκοσμικεύσεως. Βέβαια, τίθεται πλέον θέμα, όχι τόσο του τρόπου εορτασμού των χριστιανικών εορτών, αλλά του σταδιακού υποτονισμού τους, από την Πολιτεία και διάφορους φορείς, της καταργήσεως και αντικαταστάσεώς τους από άλλες εορτές. Εορτές όχι του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, η Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, η αγωνιστών του Έθνους κ.λ.π., αλλά κοινωνικών θεμάτων, γεγονότων, ασθενειών, ζώων, λουλουδιών και ο,τι άλλο βάλλει ο νους του ανθρώπου, λες και πραγματοποιείται εις τας ημέρας μας η Προφητεία του Προφήτου Δανιήλ που λέγει: «Θα έλθει καιρός στα έσχατα χρόνια, όπου οι άνθρωποι θα αλλοιώσουν καιρούς και νόμους και θα παλαιώσουν τούς αγίους του Υψίστου..." !!!
Η υπενθύμησις και πρόληψις των κοινωνικών προβλημάτων, είναι όχι μόνο χρήσιμη, αλλά και επιτακτική, δεν είναι όμως απαραίτητο αυτό να γίνεται σε βάρος των Εκκλησιαστικών Εορτών μας. Και είναι βέβαιο, χωρίς καμμία αμφιβολία, πως εκεί στοχεύουν οι εχθροί της Εκκλησίας αλλά και της Ελλάδος μας• σε μια Παγκόσμια κοινωνία, όπου οι πολίτες δεν θα έχουν διαφορετική θρησκεία, διαφορετικές πεποιθήσεις, γνώμη και ζωή, αλλά θα χαρακτηρίζονται από μια ισοπεδωτική ομοιομορφία και ένα συγκρητιστικό πνεύμα. Ουσιαστικά θέλουν να στερήσουν από τον άνθρωπο το δικαίωμα του να σκέπτεται και να ενεργεί ως ελεύθερο και αυτεξούσιον ον.
Εμείς όμως αδελφοί μου διδαχθήκαμε την ελευθερία από τον ίδιο τον Κύριο μας, τον Ιησού Χριστό («εν ελευθερία εκλήθητε...» , «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν...» κ.α.), και λάβαμε άμα τη γενέσει μας, ως θείο δώρο από τον Δημιουργό μας το αυτεξούσιο και όπως λέγει και ο σπουδαίος Ρήγας: «Όποιος συλλογάται ελεύθερα συλλογάται καλά» και πρέπει, όταν χρειάζεται, να πηγαίνουμε κόντρα σ ’αυτό που ακολουθούν οι πολλοί, και οι οποίοι δεν είναι πάντοτε κριτήριο ορθότητος και αληθείας.(Ας ενθυμηθούμε την περίπτωση του Δικαιου Νώε, ως ένα από τα πολλά παραδείγματα που υπάρχουν).
Ας βάλλουμε στην άκρη, έστω και δια λίγο, τις Άγιες αυτές Ημέρες που έρχονται, τις διάφορες έννοιες, τα προβλήματα και τις βιοτικές μέριμνες και ας ετοιμάσουμε την ψυχή μας δια να χαρεί με την Γέννηση του Σωτήρος και Θεανθρώπου Χριστού μας.
Ας πάμε κόντρα στο σημερινό «ρεύμα» ωσάν άλλες πέστροφες και ας επιδοθούμε σε μεγαλύτερο πνευματικό αγώνα, γιατί έτσι μόνο θα γεννηθεί μέσα μας η ειρήνη, η αγάπη και η ελπίδα. Αυτά που σήμερα λείπουν από πολλούς ανθρώπους γιατί έχουν απωλέσει από μέσα τους τον Χριστό, τον Αρχηγό της αληθινής ελπίδος, ειρήνης και αγάπης.
Ας ετοιμάσουμε την εσωτερική μας φάτνη, την φάτνη της καρδιάς μας, καθαρίζοντας την από τούς διάφορους ρυπαρούς και ακάθαρτους λογισμούς με πνευματική και σωματική νηστεία, προσευχή, εξομολόγηση, καλά έργα και άλλα και ας παρακαλέσουμε με δάκρυα μετανοίας και κατανύξεως τον Μικρό και Ταπεινό Χριστό να έλθει σε μας και να είμαστε βέβαιοι ότι ο Χριστός που είναι ο ίδιος ΑΓΑΠΗ, ΕΙΡΗΝΗ και ΕΛΠΙΔΑ θα έλθει κοντά μας, θα έλθει και σε μας, θα έλθει να γεννηθεί μέσα μας, όπως γεννήθηκε από την Αειπάρθενο Μαρία, την Παναγία μας, δια την ΣΩΤΗΡΙΑ την ΔΙΚΗ μας πριν 2012 χρόνια στο ταπεινό Σπήλαιο της Βηθλεέμ, αθόρυβα, απλά, απέριττα, φτωχικά και ταπεινά, γιατί μας αγαπά πραγματικά ως φιλεύσπλαχνος Πατέρας, Φίλος, και Αδελφός.
